Lieve Joël,

Tijdens corona, bijna twee jaar geleden, kwam je bij ons thuis, toen dat eigenlijk nog niet helemaal mocht. Je kwam binnen en je keek een beetje verlegen naar mij. Je excuseerde je bijna voor je aanwezigheid. Ik zei dat er voor familie altijd een uitzondering mag gemaakt worden. Je keek nog meer verlegen naar mij maar je wist ook dat het waar was wat ik zei. Je bent als een broer voor Tim en dus ook familie van mij en onze kinderen. Dat voelen we nu meer dan ooit. We nemen afscheid van familie en zo voelt het ook in ons hart. Je was een bevlogen collega, een gepassioneerde oprichter van vzw Erat, een vriend op wie je altijd kon rekenen, even onvoorwaardelijk, oprecht en real als familie.

Tim en jij hebben een unieke band. Op het eerste zicht leek het misschien of jullie elkaar niet veel te bieden hadden. Jullie hebben een andere achtergrond, jullie schelen 10 jaar, en jullie waren met totaal andere dingen bezig op het moment dat jullie paden elkaar kruisten. Jullie waren op dat moment allebei zoekende. Jij was op zoek naar een uitweg uit jouw pad. Tim zocht een manier om zijn plannen uit te werken. Jullie vonden elkaar op het best mogelijke moment. Je gaf Tim de bevestiging dat hij juist bezig was met zijn idee over een jongerenwerking. En Tim toonde jou een ander pad. Eén die je helemaal zélf bent opgegaan en waar je op bent gebleven. Jullie band werd een brotherhood. De paden kruisten ergens in 2014 maar vanaf dat moment zijn jullie altijd samen op pad gegaan. Voor ons is 2014 sowieso een heel speciaal jaar. Achteraf gezien is het het jaar waarop Tim papa is geworden en een broer kreeg.
Jullie leerden elkaar zonder woorden begrijpen. En de woorden die jullie wel wisselden, daar begrepen anderen dan weer niet veel van. Jullie hadden een eigen taaltje, eigen grappen en insiders. De Chinese spraakberichten, onnozele filters en lachbuien zijn daar het hilarische bewijs van.

Je wist ook onmiddellijk wat Tim over iets of iemand dacht, zonder woorden, en omgekeerd. Jullie hoorden elkaar bijna elke dag, ook wanneer jullie even geen collega's meer waren. Je laat dan ook een grote leegte na, in ons leven en in dat van Tim. Maar ik wil je vooral bedanken voor die unieke band, voor het vertrouwen dat je ons gaf en dat we je als vanzelfsprekend teruggaven. Voor je steun, als het met ons niet goed ging. Je bleef er voor ons zijn, ook al was je zelf heel ziek. Je hebt ons mee verhuisd naar ons nieuwe huis, ondanks je pijn. Geen enkele keer zag je Tim, zonder te vragen hoe het met mij ging, want we vochten samen tegen dezelfde vijand. Dat is echte vriendschap en liefde. We hebben ervaren dat dat niet evident is en dat veel mensen dat niet kunnen geven of niet weten hoe, maar voor jou wel.

Je gaf ook Tim de moed om zijn job bij vdab op te zeggen en voluit voor vzw Erat te gaan. Zo konden jullie nog een aantal maanden samen doen wat jullie al zo veel hadden gedaan. Er samen zijn voor anderen en hulp bieden waar nodig. Ik weet dat Tim ongelooflijk blij is dat hij die stap in het onzekere gezet heeft. Hij zal jou daar altijd dankbaar voor zijn. Ik herinner mij nog als gisteren dat jij en Jonas bij ons thuis jullie handtekening zetten onder de papieren om vzw Erat op te richten. Een heel spannend moment! Maar er was zo veel vertrouwen tussen jullie, dat die handtekening er zonder aarzeling kwam. Je bent niet alleen op papier altijd verbonden met jullie vzw, maar ook in de manier van werken, het omgaan met de jongeren, de authenticiteit, de echtheid en warmte die Erat uitstraalt. Je zal er bij zijn in elke volgende stap. Je bent gelukkig ook zelf nog op de nieuwe locatie geweest met de kerkgemeenschap. Je was super trots en hebt Tim laten weten hoe mooi en indrukwekkend je de nieuwe locatie vond. Het is ook zo mooi dat net die locatie nu ook de plaats van samenzijn en afscheid kon zijn. Je bent nu nog meer dan ooit met Erat verbonden. Alle jongeren die jou kenden en die jou vriend zijn, kunnen altijd op Erat terecht om samen te zijn, herinneringen op te halen en om zich dicht bij jou te voelen. De plek is nog meer van jou door jouw schilderijen aan de muur.

De laatste jaren ben je beginnen schilderen en zocht je steeds naar nieuwe manieren om je schilderijen beter te maken. Alweer een nieuwe en verrassende wending! Geen middel of werkwijze was te speciaal. We bekeken samen nog foto's van dure kunstgalerijen ter inspiratie. En ik lachte je uit omdat je jouw spullen bij Action ging halen. We spraken nog over de prijs van jouw werken en hoe je dat kon bepalen. Met als gevolg: een vlammende discussie over price setting :-). We hadden het over de randen, die mee geschilderd zouden moeten worden en dat je je handtekening er moest opzetten. We hebben thuis ook vier van jouw schilderijen en die gaan we voor altijd koesteren en een centrale plek geven in ons huis. Georges is ongelooflijk trots op zijn schilderij dat hij op de kerstmarkt rechtstreeks van jou kocht. 

Het gaat niet moeilijk zijn om jouw mening ook in de toekomst nog te raadplegen. Je gaf die mening altijd vol vuur en zonder aarzeling, of je nu klaar was om ze te horen of niet. Ik herinner me hevige discussies over de Bijbel, over corona en over vaccinaties. Ik probeerde je ook te overtuigen om geen Sinologie te gaan studeren maar om een meer algemene richting te kiezen. Ik was nog studiebegeleider geweest bij taal- en regiostudies en wist dus heel goed hoe moeilijk die opleiding is, zeker voor iemand die geen achtergrond heeft met de taal of de cultuur. Maar je wou daar absoluut niets over horen. Je moest en zou het doen. En je hebt het gedaan! Je had een duidelijke visie, en een kristalhelder doel voor ogen. Ik vreesde dat je er nooit zou geraken, maar je verbaasde me door studiepunten bij elkaar te sprokkelen, te slagen voor verschillende vakken en te blijven doorzetten. Ik kon het eerlijk gezegd niet geloven. Maar toen kende ik de sterkte van jouw wilskracht nog niet. Wat ik aan jou het meest zal herinneren is jouw ijzeren mentale kracht. Jouw veerkracht, jouw ongeziene vechtersmentaliteit. In de fitness kon je zaken die voor weinigen zijn weggelegd, door middel van focus en wilskracht. Jouw 2 minuten 'dead hang': legendarisch. Bijna onmogelijk, maar je sloot je ogen en deed het gewoon. Mind over matter. Ik zou je willen vragen om die kracht nu aan ons, iedereen die achterblijft, door te geven. Geef ons een beetje van jouw kracht om verder te gaan. Geef aan de jongeren van Erat de moed om een beter pad te kiezen, net zoals ook jij een waanzinnige ommekeer in je leven hebt kunnen maken. Geef ons de kracht om niet de makkelijkste optie te kiezen en af en toe de sprong in het onbekende te wagen. Geef mij een beetje van je kracht om te blijven vechten tegen deze vreselijke vijand. Geef ons de moed om onszelf opnieuw uit te vinden. Geef ons de sterkte om er ook voor anderen te zijn, zelfs als we zelf niet alles op een rij hebben. Want je focus richten naar anderen om goed te doen, geeft zoveel zuurstof en dat wist jij als geen ander.

Jij gaat nu weer een nieuw pad op, één die past in jouw evolutie. Je maakte een radicale bocht en nu, veel te vroeg, maak je er weer één, op weg naar God. Hij heeft er een soldaat bij, a true warrior.

Joël, you did everything your way. Je bent een inspiratie. Bedankt dat we even mee op jouw pad mochten. It's been a beautiful ride. We nemen je mee in het vervolg. Het ga je goed.

Heel veel liefs, van je familie,

Marie-Anne